Theatershow van Liesbeth List in het seizoen 2001-2002.
Reprise in 2004, met gastoptredens van Ramses Shaffy

Orkest:

Dave van Beek (drum)
Eric van de Bovenkamp (orkestleider & piano)
Arjen Mooijer (Keyboards)
Norbert Sollewijn Gelpke of Lené te Voortwis (bas).

​
Credits:
Producenten: Albert Verlinde & Roel Vente.
Regie: Selma Susanna
Uitvoerend producent: Milko Spee
Tekstbijdragen: Jurrian van Dongen, Sanne wallis de Vries, Friso Wiegersma & Hans van der Woude.
Muzikale bijdragen: Ad van Dijk & Peter Sambros
Decorontwerp & uitvoering: Albert Diederik (Perspekt Studio’s)
Lichtontwerp: Max Dekker
Geluidsontwerp & techniek: Alles Studio
Kleding Liesbeth: Paul Schulten
Regie TV registratie (Avro) / dvd: Guus Verstraete Jr.
Scenefoto’s: Roy Beusker
Première: maandag 1 oktober 2001, Theater aan de Parade, Den Bosch.

Liederen theatershow:
"Non je ne regrette Rien", ‘Wereldreis", "Ontmoetingen", "De klokken van de hel", "Vrijheid", "Een vriend zien huilen", "Dat soort volk", "Milord", "Laat me niet alleen", "De verzoening", "Sjaantje", "Brussel", "Kinderen een kwartje", "Te veel te vaak", "Geen tijd voor spijt", "24 rozen", "Shaffy medley", "De zanger en zijn lied", "Gisteren", "Oude foto", Non je ne regrette rien" & "Heb het leven lief". Gesprekjes: "Vooruit - achteruit", "1968", "Verwarrend", "Toeval", "Auditie I", "Dipje", "Auditie II", "Intermezzo"& "Reflectie".

​
 

​DVD

Van dit optreden is een DVD uitgebracht:
Speelduur: 82 minuten
Beeldformaat: 16:9
Audio: Dolby Digital Stereo, Dolby Digital 5.1, DTS

De DVD is te bestellen bij Bol.com


Inhoud DVD: “
Non, je ne regrette rien” (M. Vaucair / C. Dumont)
“Vooruit achteruit” (S. Wallis de Vries)
“Wereldreis” (H. Kooreneef)
“De klokken van de hel” (M. Theodorakis / C. Nooteboom / B. Behan)
“Auditie I” (J. van Dongen)
“Milord” (G. Moustaki / M. Monnot)
“Een vriend zien huilen” (J. Brel / W. Wilmink)
“Laat me niet alleen” (J. Brel / E. van Altena)
“De verzoening” (F. Boeijen)
“Dipje” (J. van Dongen)
”Geen tijd voor spijt” (H. van der Woude / A. van Dijk)
Interview met Ramses Shaffy
“Shaffy Medley” (R. Shaffy / S. Lebel / A. Donna / H.P. de Boer)
“Oude foto” (F. de Jonge / H. Hofstede
“Het het leven lief” (P. Obispo / L. Florence / H. Kooreneef)
BONUS: Mini Concert Liesbeth List & Ramses Shaffy met introductie door Albert Verlinde & Making of ' Mini Concert Liesbeth list & Ramses Shaffy

​

RECENSIES 

 

​

LIESBETH LIST SCHREEUWT ELLENDE UIT.
Door Mieske van Eck, BN De Stem 26 september 2001

​

Aan haar artistieke wieg stonden Toon Hermans, Ramses Shaffy, Jacques Brel en Mikis Theodorakis. Maar de loopbaan van Liesbeth List ging niet louter over rozen. Na 37 jaar is zij toe aan een jubileumtournee. 35 Jaar List, want we kijken niet op een jaar of wat. Van Shaffy tot Piaf.

​

Frank Boeijen moest “Oude foto” de eerste keer inzingen. Voor het opnemen van de orkestmuziek, vertelt Liesbeth List. "Zelf kon ik het niet. Ik kon alleen maar janken."

​

“Er ligt een foto op tafel - Mijn moeder met mij op de arm - Mijn dochters hand ligt op haar schouder - Wat is ze warm”.
De tekst van Een oude foto is van Freek de Jonge en hij schreef hem speciaal voor List. Het gaat over haar eigen leven, over het kamp in Nederlands-Indië waar ze in 1941 werd geboren, over haar moeder die ze nauwelijks gekend heeft, over haar vader die haar 'weggaf' toen ze zeven jaar was en over haar eigen kind, dat haar ouders nooit hebben leren kennen.

​

“En nu ben ik ouder - ouder dan mijn ouders - veel ouder dan mijn ouders ooit geworden zijn”.
Haar moeder overleed vier jaar na het einde van de oorlog, haar vader toen Liesbeth 21 jaar was. Ze toont de foto, waar ze met haar moeder op staat. Het enige wat ze nog van haar heeft. "Sinds ik zelf een dochter heb, kwam die foto steeds op me af." 'Mam, wat erg dat je dit niet hebt mogen meemaken', dacht ze. Voor het eerst wist ze zelf waar een nieuw lied voor haar over moest gaan.
Pas na de tiende keer proberen, was ze haar emoties de baas en kon ze zelf zingen. "Dat lied is voor mij therapie en boodschap tegelijk", vertelt ze vlak voor het begin haar jubileumtournee “Van Shaffy tot Piaf”. Een boodschap voor al die talloze mensen die ook nu nog lijden aan de gevolgen van een verblijf in een Jappenkamp.

​

Charles Aznavour zei ooit over haar dat ze tenminste begreep wat ze zong. Toch heeft List altijd moeite gehad goede tekstschrijvers te vinden. Dat kwam niet alleen doordat het Nederlandse lied lange tijd niet zo in tel was. "Edith Piaf dicteerde aan haar tekstschrijvers waarover een lied moest gaan. Ramses Shaffy zei dat ik dat ook moest doen, maar dat durfde ik niet. Ik wist ook nooit een onderwerp. Ik was een laatbloeier, niet zelfverzekerd en keek altijd tegen schrijvers op. Tot Frank Boeijen op mijn pad kwam. Hij vroeg me, wat wil je zingen? Toen ik geen antwoord had, zijn we samen gaan eten en praten. Hij kwam meteen met teksten die over mij gingen."



Toon Hermans
"Ik had een nichtje, dat getrouwd was met de drummer van Toon Hermans. Hermans zoekt een nieuw meisje voor zijn show, vertelde hij en dus deed ik auditie. Maar ik was niet geschikt om aangeefster te zijn met netkousen. Toen liet hij mij een liedje zingen. Dat kon ik wel, vond hij en dus heeft hij me geleerd welke instelling je moet hebben als je op het toneel staat. Hoe ik op moest komen. Hij heeft me iets voor de rest van mijn leven meegegeven." Hermans zei: 'Je hebt het moeilijkste repertoire gekozen dat er is - Franse chansons - en het zal je zeker tien jaar kosten om iets te bereiken'.

Ramses Shaffy
Ramses Shaffy had niet zoveel tijd. De uitbundige en creatieve zanger haalde alles uit het leven en maakte wonderbaarlijke combinaties tussen toneel, cabaret, poëzie en muziek. Hij vroeg List voor Shaffy Cantate en dat was het begin van een lange vruchtbare samenwerking. Shaffy had onverwacht veel succes en was voor haar een nog betere leerschool dan Hermans.
Daarna kwamen de elpees met muziek van de Griek Mikis Theodorakis en de Franse Vlaming Jacques Brel, waarmee List het Nederlandstalige lied meteen op de kaart zette.

​

Passie
Net als Shaffy wilde List nog iets anders dan zingen. Ze voelt zich meer theaterdier dan zangeres. "Het toneel is mijn passie." Haar kwaliteiten op dat vlak zijn niet altijd op waarde geschat. De paar films waarin ze speelde, flopten, de tv-films werden goed ontvangen, maar de musical Eindeloos strandde voortijdig op een faillissement. Niemand zag haar andere mogelijkheden tot Albert Verlinde haar vroeg voor Piaf. Daarin kon zij eindelijk haar andere kant laten zien. Schelden, tieren, vloeken op het toneel. Ze vond het heerlijk.
Erg jammer dat het acteertalent niet beter is benut. Zelf zit ze er niet zo mee. "Mijn jubileumshow is geen afscheid, maar eerder een nieuw begin. Ik kan nog jaren mee", zegt zij.

​

GEPASSIONEERD IS LIST OP HAAR BEST.
Door Hein Janssen, De Volkskrant (3 oktober 2001)

​

Na de Shaffy medley (Sammy, We zullen doorgaan, Zing, vecht, bid) richt de zaal zich met een staande ovatie niet tot de zangeres op het podium, maar tot de auteur van al deze Nederlandstalige evergreens: Ramses Shaffy. Opgedoft en afgestoft en monter wuivend neemt de zanger de ovatie in ontvangst, waarna hij naar het podium wijst en Liesbeth List verder kan met haar show Van Shaffy tot Piaf.
Het is een ontroerend moment in deze avond waarop Nederlands enige chansonnière haar carrière belicht aan de hand van haar vijf inspiratiebronnen. Naast Shaffy en Edith Piaf zijn dat Jacques Brel, Mikis Theodorakis en Frank Boeijen. De liedjes die List in haar jubileumshow zingt, hebben met al die helden te maken. Dus horen we Brel’s “Een vriend zien huilen” en “Dat soort volk”, “De klokken van de hel” van Theodorakis, “Milord” en “Non, je ne regrette rien” van Piaf en Boeijen’s “De verzoening”. Dat laatste nummer wordt samengevoegd met Brel’s “Laat me niet alleen” en is meteen het hoogtepunt van de voorstelling. Hierin is List op haar best: gepassioneerd zingend, een tekst tot in elke lettergreep interpreterend - een unieke samenvoeging van liedkunst en performance. Gezien de speciale gelegenheid heeft de zangeres (of is het haar producent Albert Verlinde?) gemeend de show te moeten opwaarderen met gespeelde monologen waarin ze fragmenten uit haar leven vertelt. Over haar ontmoetingen met Brel, haar lessen van Toon Hermans en, zoals ze dat noemt, haar dipje: een periode waarin List down and out was. Door Frank Boeijen en later door het immense succes van de musical “Piaf” heeft ze die periode met verve weggewuifd.
De teksten voor deze toneelstukjes zijn geschreven door Sanne Wallis de Vries en Jurian van Dongen, en eigenlijk is alleen Van Dongen’s 'Dipje' geslaagd. Voor de rest is het een vreemde gewaarwording: Liesbeth List die over persoonlijke zaken vertelt in woorden van anderen. Het is een ongemakkelijk zittend korset, dat List bovendien belemmert te doen wat ze het beste kan: zingen - desnoods die hele Mauthausencyclus van Theodorakis, desnoods al die nummers van Brei, met Boeijen als toegift. Verder bediende het viermansorkest zich iets te veel van synthesizerarrangementen,hing er iets te veel witte vitrage, maar was List als vanouds schitterend gekleed: voor de pauze in het zwart, na de pauze in het rood, beide creaties van Paul Schulten, de opvolger van Edgar Vos.

Na afloop overhandigde Ramses Shaffy het eerste exemplaar van de cd Van Shaffy tot Piaf aan List. Toen hij haar in 1962 in het Amsterdamse artiestencafé Le Fiacre voor het eerst zag, dacht hij: 'deze kies ik voor het leven!' Bijna veertig jaar later omhelsden ze elkaar innig, alsof dat leven nog heel lang zal duren.

​

​

NOG ÉÉN KEER SAMEN OP HET PODIUM.

De Gelderlander, 13 oktober 2004.
 

Als herboren stond hij op het podium van het Nieuwe de la Mar theater in Amsterdam: Ramses Shaffy. Zeven jaar geleden trad hij voor het laatst op met Liesbeth List. Gisteravond haalde de zangeres haar ontdekker terug op het podium. Een staande ovatie viel hem ten deel.
 

Wie een zielige, wegkwijnende man verwachtte kwam bedrogen uit. Ferm en fier stond de 71-jarige Shaffy op het podium. De blij verraste zaal hield het niet of nauwelijks droog terwijl Shaffy zong: "Hoog Sammy, kijk omhoog Sammy, want dan word je lekker nat." De Pastorale volgde, Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder, Laat me. List hielp Shaffy een enkele keer op gang. Maar de drank en het leven mogen zijn weerslag hebben op het geheugen van de zanger, de songteksten en melodieën lijken er in te zijn gebeiteld. Het programma Van Shaffy tot Piaf is een tocht langs de hoogtepunten van Lists carrière. Shaffy ontdekte haar veertig jaar geleden en haalde haar bij zijn Shaffy Chantant. Het laatste wapenfeit in haar muzikale loopbaan was de musical over Edith Piaf, waarvoor Albert Verlinde haar vroeg. Verlinde is ook degene die Shaffy en List weer samen op het podium bracht. De producent zag bij een voorstelling in Bloemendaal het enthousiasme van het publiek tijdens de nummers van Ramses Shaffy. Hij legde het idee voor aan Liesbeth List die meteen verkocht was.

List benaderde Ramses op zijn verjaardag met de vraag voor enkele gastoptredens. "Nog een keer samen op het podium staan was zijn grootste wens. Zijn ogen begonnen gelijk te stralen", herinnert ze zich.

​



FOTO VERANTWOORDING:

Roy Beusker 
Han Melgers
Hilco Arendshorst