​​

​CREDITS
Producent: Albert Verlinde Entertainment
Regie: Eddy Habbema
Muzikale leider: Peter van Benthem
Lichtontwerp: Stijn van Bruggen 
Geluidsontwerp: Robert Goudswaard
Uitvoerend producent: Wendy Verhappen
Beeldmateriaal Ramses Shaffy: IDTV Docs/Deborah van Dam
Promotiefoto: Feriet Tunc
Tourneeplanning: Impact Entertainment





​PERSBERICHT
Liesbeth heeft altijd gezongen over het leven, de liefde en de dood en nu, op deze heugelijke leeftijd, kijkt zij met u terug op haar rijke carrière.
De zegetocht van “Piaf de musical”, de Mauthausen cyclus van Mikis Theodorakis, de intense chansons van Jacques Brel, de ontmoeting met Frank Boeyen en een leven lang met Ramses Shaffy - vanaf Shaffy Chantant tot aan zijn laatste dagen. Dit alles wordt door de vedette bezongen in dit emotionele, kleurrijke en zinderende concert. Een voorstelling die ze zelf samenstelde in nauwe samenwerking met Eddy Habbema, die haar ook regisseerde in haar laatste vertolking van “Piaf”.
Omringd door haar eigen band neemt Liesbeth u mee vanaf het begin van de jaren ‘60, toen ze haar eerste auditie deed bij Toon Hermans, tot aan nu.
70 jaar. Geen mooier moment om terug te blikken. Want Liesbeth heeft net als Edith Piaf nergens spijt van. Het leven is er om geleefd te worden. Non je ne regrette Rien!


 

​RECENSIES
‘La List’ stond woensdagavond 7 maart voor een bijna verkochte Fintax zaal en omdat het nu echt de laatste keer was, gingen de emoties (vooral bij het publiek) snel een rol spelen. Al bij het openingsnummer ‘Non, je ne regrette Rien’ uit de musical Piaf en daarna bij de nummers van Jacques Brel, kwamen de eerste zakdoekjes tevoorschijn. Aan het einde van de avond stond het publiek nog vier toegiften te wachten, waarmee Liesbeth aangaf dat de tijd van haar theatertournees weliswaar bijna voorbij is, maar dat haar carrière als zangeres nog lang niet ten einde is.
(Dichtbij Breda, Jaap Pleij)



Liesbeth List geeft het concert van haar leven.
Wie dacht dat Liesbeth List haar hoogtijdagen vierde in de jaren zestig aan de zijde van Ramses Shaffy of in de jaren dat zij door grootheden als Jacques Brel en Mikis Theodorakis op handen werd gedragen, heeft het mis. Ook wie denkt dat haar succesnummers uit de jaren zeventig, haar met een Edison bekroonde samenwerking met Frank Boeijen of haar triomfen in de rol van Edith Piaf de hoogtepunten waren, zit ernaast. Met haar nieuwe voorstelling ’70 jaar Liesbeth’ presteert de ‘grande dame de la chanson’ het namelijk nog een paar treden hoger te reiken. Tijdens de première in de Koninklijke Schouwburg van Den Haag ging het dak eraf.
Wat opvalt, is de afwisseling tussen ernst, als niet te vermijden gevolg van de mate waarin List zich inleeft in haar liedteksten, en de blijmoedigheid van het meisje van Vlieland dat kwam, zag en overwon. De zangeres staat ontspannen op het podium en zingt trefzeker, waardoor ze schijnbaar moeiteloos extra kleur en glans aan haar chansons weet te geven. “70 jaar Liesbeth” een optreden, dat de boeken in mag gaan als ‘het concert van haar leven’. Hulde!
(Het lied, Daan Bartels).



Haar liedjes van verlangen en vertwijfeling kan zij bezwangeren met emotie. List zingt niet alleen, maar vertelt elk nummer opnieuw een overtuigend verhaal. Waarbij soms, bijvoorbeeld in materiaal van Brel of Shaffy, de zon even doorbreekt en de wolken gouden randjes krijgen. In die zin bewaart zij het lekkerste tot het laatst. Haar werk met Ramses Shaffy blijft aanvankelijk wat onderbelicht. Totdat Liesbeth List, met dank aan de moderne techniek, alsnog een duet zingt met de overleden levenskunstenaar. Daarmee brengt zij een ontroerend eerbetoon aan Ramses, als toefje op een heerlijke taart met een wat bitterzoete nasmaak: List gaat stoppen, maar doet dat wel op een nieuw hoogtepunt.
(Telegraaf, Marco Weijers)

Een beetje weemoedig word je ervan. Zoals ze opkomt, zo breekbaar en onzeker, en dan toch vanuit het niets dat langgerekte “Non, je ne regrette Rien”, zo donker gekleurd als zij dat kan, zo krachtig dat in die ene ontkenning het hele lied betekenis krijgt. Ze draagt het lied voor als was het haar hoogsteigen misère. Nu dé chansonnière van ons land een punt achter haar carrière zet, krijgt haar zeventigste verjaardag een verdrietig randje. Geluk voor degenen die een kaartje op de eerste rij hebben bemachtigd: zij mogen in die nog altijd verleidelijke ogen kijken en zij voelen haar overgave. Want als List zingt, zingt ze voor jou.
'De verzoening' van Frank Boeijen; niemand die haar hunkering in dit lied kan weerstaan. Wanhopig smacht en smeekt ze: 'Heb me lief, heb me lief, heb dit lichaam lief'. Haar intieme uitvoering van “Ne me quitte pas” (Laat me niet alleen) schrijnt zo dat het voelt alsof List op haar eigen begrafenis zingt. Zover is het gelukkig nog lang niet. Toch doet het afscheid pijn. Zoals ze die zelf laat voelen in 'Oude foto'. Vakvrouw als ze is zorgt Liesbeth List er zelf voor dat haar afscheid geen drama wordt. Ze laat Brussel nog even bruisen en laat de zaal delen in de vreugdevolle Shaffy Cantate. En die zaal voelt dat dit de laatste keer is. Het warme applaus zegt: Dank, Dank u wel mevrouw List, het was groots, het was mooi met u!

(De Stentor, Dick Laning).



Tijdens “Zeg me dat het niet zo is” van Frank Boeijen, met slechts een piano als begeleiding, kun je een speld in de zaal horen vallen. Zo komt tijdens de avond haar hele leven voorbij, waarbij ze in mooie en grappige intermezzo’s stil staat bij de belangrijkste momenten van haar carrière. Anekdotes over Jacques Brel, de dood van haar moeder, de eerste ontmoeting met Frank Boeijen, ze deelt ze nog één keer met het publiek.
Ze zet “Pastorale” in. Gitarist Peter van Benthem neemt op overtuigende wijze de partij van Ramses op zich. Toch mist er iets. Dan klinken de eerste klanken van Vivre/Laat me. Een scherm zakt naar beneden, en daar verschijnt hij. Lachend, wijn drinkend, en vooral: zingend. List zingt het duet met haar ogen gericht naar het scherm, rug naar de zaal gekeerd. Een zindering trekt door de zaal. Zakdoekjes komen tevoorschijn. Het duet komt aan als een emotionele mokerslag. Als ze daarna ook nog op fenomenale wijze “Laat Me Niet Alleen” inzet, wat ze zowel Shaffy als haar toehoorders lijkt toe te zingen, is het moeilijk om het niet meer droog te houden. Zeventig mag ze zijn, maar ze weet nog altijd als geen ander met haar stem liederen tot leven te brengen die door merg en been gaan.
Gelukkig laat ze haar publiek niet verdwaasd en in tranen achter. Als toegift geeft ze een korte Shaffy medley, dat door iedereen uit volle borst wordt meegezongen. Onder een minuten durende applaus geeft ze nog een laatste buiging, voordat ze het podium verlaat. Hoewel, een laatste? De mensen weigeren haar te laten gaan. De vroege vertrekker ziet haar aan de hand van haar manager door de gangen van Carré terug naar het podium rennen. Nog één keer “Non je ne regrette rien”, stralend van oor tot oor. Ze wordt door de zaal bedankt met een spontaan ingezet “Lang zal ze leven”. Ze moet er van blozen, zegt ze zelf. “Zo,” zegt ze dan uiteindelijk tegen haar muzikanten. Het is mooi geweest.
(Erasmus Journalisten, Tirza de Fockert).

​
SPEELLIJST 2012
za 07/01 Pius X Theater, Volendam (Try out)
wo 11/01 Schouwburg Ogterop Meppel (Try out)
vr 13/01 Koninklijke Schouwburg, Den Haag (Try out)
za 14/01 Koninklijke Schouwburg, Den Haag (Première)
ma 16/01 Parktheater, Eindhoven
do 19/01 Deventer Schouwburg, Deventer
vr 20/01 Stadsschouwburg Velzen - IJmuiden
za 21/01 Schouwburg Almere
vr 27/01 Theaterhotel Almelo
zo 29/01 Theater de Maaspoort, Venlo
vr 03/02 Chassé Theater, Breda
za 04/02 De Lawei, Drachten
vr 10/02 Schouwburg Venray
za 11/02 De Meerpaal, Dronten
ma 13/02 Oude Luxor, Rotterdam
wo 15/02 Stadsschouwburg Groningen
vr 17/02 Capitole, Gent
wo 22/02 De Tamboer, Hoogeveen
vr 24/02 De Zuiderkroon, Antwerpen
za 25/02 Theater aan de Parade, Den Bosch
vr 02/03 Theaters Tilburg
wo 07/03 Chassé Theater, Breda
za 10/03 Theater Orpheus, Apeldoorn
zo 11/03 Stadsschouwburg, Middelburg
do 15/03 Koninklijk Theater Carré, Amsterdam
vrij 16/03 De Zuiderkroon, Antwerpen
zo 18/03 Theaterhotel de Oranjerie, Roermond
di 20/03 Koninklijk Theater Carré, Amsterdam (Derrière)

​
REPRISE 2012-2013
wo 03/10 Schouwburg De Nieuwe Doelen,
vr 05/10 Theater Harderwijk
za 06/10 De Rijswijkse Schouwburg
vr 12/10 Stadsschouwburg Sittard-Geleen
za 13/10 Schouwburg De Meerse, Hoofddorp
vr 19/10 Nieuwe Luxor Theater, Rotterdam
za 20/10 Theater Geert Teis, Stadskanaal
vr 26/10 Schouwburg het Park, Hoorn
za 27/10 Theater de Purmaryn, Purmerend
vr 02/11 Theater De Lampegiet, Veenendaal
vr 09/11 Stadsschouwburg Utrecht
ma 12/11 Parktheater, Eindhoven
wo 28/11 De Goudse Schouwburg, Gouda
vr 30/11 Leidse Schouwburg, Leiden
za 01/12 Theater De Kom, Nieuwegein
vr 07/12 Theater Castellum, Alphen a/d Rijn
vr 14/12 Schouwburg Cuijk
ma 24/12 DeLaMar Theater, Amsterdam
do 27/12 Stadsschouwburg Haarlem

vr 11/01 Theater De Vest, Alkmaar
za 12/01 Schouwburg De Kring, Roosendaal
do 17/01 Schouwburg Amstelveen
do 24/01 AGORA theater, Lelystad
wo 30/01 Theaters Tilburg
​

​